Паміж намі гады і стагоддзі
Паміж намі гады і стагоддзі,
Дзьмуць сівыя вятры ў нягоддзе.
Ды, чым больш я з Табой размаўляю,
Повязь гэтых вякоў адчуваю,
- Годзе! Просіць сусвет у адчаі.
- Будзе! Кажа паэт і чакае.
Што чакаць? Не будзіце маўчанне,
Лепш паслухайце ніў хваляванне,
Бо цяпер каласуецца жыта,
Значыць – спее і блізка прыбытак!
А астатняе, як дапаўненне,
Калі чыстае наша сумленне.
Важкасць думкі такой адчуваю,
І на сэрцы ні кроплі адчаю!
Автор:
Мария Масло
Добавить комментарий